Tracking

De titel roept gelijk de vraag op waar zal dit over gaan......

Tracking slaat in dit geval op de leeftijd waarop kinderen een vervolgkeuze binnen het onderwijs moeten maken. In Nederland is een belangrijk 'tracking' moment de 12 jarige leeftijd. Eind basisschool ga je voorsorteren op je toekomstige mogelijkheden en waarschijnlijke loopbaan. De leeftijd is vanouds bepaald vanuit de behoefte dat jongeren goed zouden kunnen aansluiten bij de toen geldende arbeidsmarkt. Handwerk, huishouden, handel, wetenschap etc.

In bijna alle andere landen in de wereld ligt het moment op latere leeftijd. Variërend van 14 tot 16 jaar.

Onlangs promoveerde Lotte Scheenen aan de UVA op het onderwerp 'Tracking in het Onderwijs'. Zij concludeerde dat een latere keuze leeftijd met name voor meisjes gunstig is. Ze studeren dan langer, studeren dan ook vaker af in andere minder voor meisjes traditionele richtingen (techniek studies worden dan ook bij meisjes populairder). In algemene zin kunnen jonge mensen via een later tracking moment beter laten zien wat ze echt in huis hebben.. Bij meisjes is dat wel significanter dan bij jongens, stelt Scheeren.

In ons land zie je het laatste decennium meer initiatieven om kinderen langer mee te nemen in algemeen vormend onderwijs. Junior colleges voor 10-14 jarigen zijn in de grotere steden nu vrij normaal. Deze onderwijsvorm richt zich dan bijna altijd op de kinderen waar een uitstroom profiel nog onduidelijk is. Deze voorzieningen zijn populair bij ouders van vroeg of juist laat rijpe leerlingen en bij scholen die zich niet echt 'raad weten met bepaalde leerlingen'. Het grote gevaar van en voor deze tussenoplossing zit in de verzwaring van de leerling populatie. Het meer gemiddelde kind komt er niet snel terecht.

De input van Scheeren tot je nemend en rondkijkend in de rest van de wereld kan je je afvragen of we in ons land niet veel fundamenteler moeten kijken naar de organisatorische opbouw van het onderwijs. Schifting op 12 jarige leeftijd vanuit het perspectief van de arbeidsmarkt begin 1900 is achterhaald. De arbeidsmarkt vraagt nu andere kwaliteiten en voor jonge mensen is het inspirerender en zinvoller als ze weten wat ze echt in huis hebben en waar ze ambitieus, geïnspireerd en uiteindelijk gelukkiger van worden.

En daar hoort nadrukkelijk ook bij dat je bijvoorbeeld op je 14e mag concluderen dat een gerichte beroepsrichting je meer geluk brengt dan al dat theoretische 'gedoe'.