Rechtsstaat onder druk; technocraten aan het roer, populisme op de loer

Afgelopen week kwam het resultaat van de parlementaire enquete Toeslagen naar buiten. Een vernietigend rapport met een ontluisterend beeld over onze overheid. Werkelijk alle staatsinstellingen hebben het laten liggen en het ergste is dat men het nog steeds niet heeft begrepen ondanks alle krokodillentranen.

Je zou toch zeggen dat je als overheid precies kan achterhalen bij wie een invordering heeft plaatsgevonden (?). Dan kan je toch ook dat geld gewoon, per omgaande, terugstorten?

Ongetwijfeld zullen er dan mensen zijn die onterecht geld terugkrijgen, dat is dan maar zo, 90 % van de betrokkenen zullen dan wel genoegdoening krijgen. Zeker als je als overheid ook nog 'zo groot kan zijn' dat je een extra bedrag overmaakt voor al het leed dat je de betrokkenen hebt aangedaan.

Maar nee, je hebt 200 uur nodig per dossier, om deze compleet te krijgen. Met 30.000 dossiers ben je dan tot 2050 (!!!!) bezig. Beschamend natuurlijk.

Vergelijkbaar optreden zie je bij de afhandeling van de aardgasschade in Groningen. Vooral 'zorgvuldigheid' bij de afhandeling is het adagium. Zorgvuldigheid voor wie? Voor de overheid, de NAM of voor de inwoners van wie het huis op instorten staat?

De laatste groep heeft al jaren het nakijken..........

Bij de enquetecommissie Toeslagen zag je alle bureacraten langs komen. Achtergrond maakte niet uit. Of je ambtenaar of bewindspersoon was (geweest), allemaal dezelfde houding. 'Heel erg dat het zo fout is gelopen maar ik kan/kon er echt niets aan doen, ik volgde de regels op, ik had een rapport even niet zo goed tot me genomen etc'.

Nederland wordt geleid door technocraten, mensen die oprecht geloven dat onze wet- en regelgeving goed doordacht is en dus klakkeloos uitgevoerd moet worden. Waar gehakt wordt vallen natuurlijk spaanders, maar ja dat is overmacht.

Informatie wordt achtergehouden of zeer vertraagd, en deels weggelakt, aangeleverd aan onze volksvertegenwoordiging, die dat ook heel lang accepteerde.

En gezien de reacties tot nu toe, proberen de politiek verantwoordelijken vooral te duiken. 'We gaan er rustig in de ministerraad over praten, ik maak excuses op facebook (sic), ik ben even niet in staat om aan te schuiven bij de vele praatprogramma's'.

En ondertussen kijken dezelfde politici, dezelfde partijen, naar de groei van het populisme. En dat bestrijden ze door het zoveelste kamerlid op pad te sturen met een anti-immigratie verhaal. Afleiden, opnieuw onschuldige mensen offeren, wegblijven van wat er echt aan schort. De menselijke maat, empathie voor het dagelijkse geworstel van veel Nederlanders, het wegwerken van de tweedeling in de maatschappij zijn allemaal zaken die door mooie woorden, richting nieuwe verkiezingen, worden versluierd. Jammer maar vooral ernstig.