pandemische vrijheid

Afgelopen weekend liep ik een rondje door Amsterdam en passeerde niets vermoedend, aangetrokken door vrolijke muziek, het Amstelveld. Daar bleken een paar honderd mensen een feestje te vieren. Flower power taferelen ontvouwden zich daar. Op afstand een paar politie agenten die zich niet tussen de feestende massa waagden. Het betrof 'vrijheidsstrijders' die elkaar stevig omarmden en knuffelden.

Op enige afstand bekeken anderen enigszins glimlachend of zich juist ergerend het gebeuren.

In een weekend dat Nederland haar vrijheid enigszins terug veroverde door massaal het ijs op te gaan en zich daar al dan niet redelijk aan de corona maatregelen proberen te houden, bekroop me toch een unheimnisch gevoel. 'Vrijheidstijders' ten koste van 'mijn vrijheid' was de eerste reactie, gekoppeld aan meer kwaadheid dan ik had verwacht. Waar komt dit vandaan is de vraag die ik mij ondertussen stel.

Wat objectiever analyserend concludeer ik, voor mijzelf, dat ik het leven in ons land in vergelijking met andere landen nog niet zo adembenemend vind. Maar ik zie zeker ook een aantal scherpe randen van en bij het corona beleid. Naast de economische schade voor ondernemers, voor de culturele sector is het voor bijvoorbeeld jonge mensen een heftige periode. Maar ook voor mensen die hun werk verliezen, voor mensen die in armoede leven.

Een anderhalve meter samenleving, even minder knuffelen, misschien een uurtje eerder thuis moeten zijn, zijn wellicht niet de meest scherpe randen van de huidige situatie.

Waar protesteerden de 'vrijheidsstrijders' van het Amstelveld tegen? Het leek vooral om het knuffelen, het wijntje en de muziek te gaan. Ik sluit me dan toch liever aan bij de beleidsmakers zoals burgemeester Halsema of de Amsterdamse wethouder Moorman die wijzen op het corona leed voor jonge mensen. Of bij de (culturele) ondernemers die plannen bedenken om op een verantwoorde manier meer ruimte te creëren binnen de alles overheersende pandemie. Of bij Barbara Baarsma die al langere tijd pleit voor een doordachte exit strategie en die wijst op de vele positieve plannen die er onder andere zijn binnen het VNO/NCW en de culturele sector. Samen op zoek naar een vrijheidsroute die verantwoord is en recht doet aan de echte problemen die er dankzij 'het virus' zijn.