Corona; de zorg (en de ernstig zieken), het onderwijs en de kinderen...hoe nu verder?

Voor de zoveelste keer naar het duo Rutte De Jong zitten kijken en luisteren. Opnieuw aanscherping van de maatregelen, opnieuw amper perspectief. We modderen de komende weken maar weer wat aan. Plekken waar amper besmettingen optreden gaan dicht, plekken waar de besmettingen niet te beheersen zijn, blijven open. Om de niet gevaccineerden draaien we rondjes.

De praatprogramma's worden opnieuw bevolkt met al dan niet deskundigen. In de pers en op de social media struikelen we over elkaar heen en ondertussen denken we dat de basisregels eigenlijk niet voor onszelf gelden.

De jarenlang verwaarloosde gezondheidszorg loopt op haar tandvlees. Ernstig zieken krijgen het bericht dat ze nog even moeten wachten op hun behandeling. Schoolteams plakken voortdurend noodverbanden, zonder perspectief. Ooit misschien zonder 'het' virus maar dan nog steeds met een chronisch gebrek aan personeel.

Tien jaar Rutte, met medeverantwoordelijkheid van CDA, D66, Christenunie en PvdA, heeft onze samenleving uitgekleed en de burgers wantrouwender gemaakt.

Langzaam lijkt het besef door te dringen dat onze samenleving op de schop moet, dat we terug moeten naar een fatsoenlijke basis waarbinnen essentiële sectoren weer de steun en structuur krijgen die het nodig heeft om mensen in hun waarde te laten en jonge mensen perspectief te bieden.

Perspectief is ook nodig op het gebied van de corona pandemie. Korte termijn maatregelen zijn beter te aanvaarden als er zicht is op een reële uitkomst. Daar hoort een stevige structuur bij waarbinnen snel en alert gereageerd kan worden op en in veranderende situaties. Ontwikkel in het verlengde hiervan plannen voor de gezondheidszorg en het onderwijs. Werkdruk vermindering, bureaucratie verbieden, goede arbeidsvoorwaarden. Goede, te ventileren, onderwijsgebouwen. Verschillen in aanpak uitwerken, het maakt uit of je opgroeit in Blaricum of in Oud West. Armoede de wereld uit helpen zodat mensen ook gezonder kunnen gaan leven.

Ondertussen moeten we er nu zijn voor de mensen in de gezondheidszorg. Niet verketteren en bedreigen maar koesteren en respecteren. Of je nu wel of niet gevaccineerd, teleurgesteld of gefrustreerd bent. Zij stutten onze samenleving, zij zijn er als we ziek worden (en misschien spijt hebben van onze keuzes...).

Hetzelfde geldt voor het onderwijs. Laten we eens echt naar hen luisteren, ook als ze andere keuzes willen maken dan een kinderarts binnen het OMT ,die ongetwijfeld ook een rechtvaardige strijd voert en goede argumenten heeft. De professionals op de scholen hebben echt het beste met hun leerlingen voor, ook als ze de school een tijdje willen sluiten.

En wij houden ons natuurlijk allemaal aan de basisregels en de niet gevaccineerd heroverwegen nogmaals hun keuze....